Τα έλκη στους ασθενείς με ΣΔ εμφανίζονται κυρίως εξαιτίας της Περιφερικής Νευροπάθειας, καθώς αυτοί οι ασθενείς δύναται να τραυματιστούν χωρίς να το αντιληφθούν λόγω της απώλειας της αισθητικότητας. Επιπλέον, η Περιφερική Νευροπάθεια μπορεί να οδηγήσει σε οστικές παραμορφώσεις του άκρου ποδός, όπως πληκτροδακτηλία, γαμψοδακτυλία, πόδι Charcot, αλλά και υπερκερατώσεις. Πρόκειται για παθολογικές καταστάσεις οι οποίες δημιουργούν σημεία αυξημένης πίεσης ιδιαίτερα ευαίσθητα σε τραυματισμούς. Η κατάσταση αυτή μπορεί να ονομαστεί και νευροπαθητικό έλκος. Επίσης μπορεί να συνυπάρχει Περιφερική Αρτηριακή Νόσος σε αυτούς τους ασθενείς, η οποία περιπλέκει ιδιαίτερα την κατάσταση και συχνά οδηγεί σε νεκρώσεις και ακρωτηριασμούς. Τα έλκη αυτά ονομάζονται ισχαιμικά, ενώ όταν η Περιφερική Αρτηριακή Νόσος συνδυάζεται με Περιφερική Νευροπάθεια αποκαλούνται νευροισχαιμικά. Τα διαβητικά έλκη εμφανίζονται στα κάτω άκρα ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη, αν και η ικανότητα επούλωσης οποιουδήποτε τραύματος σε αυτή την κατηγορία ασθενών είναι μειωμένη.
Τα διαβητικά έλκη είναι επιπλοκές που φαίνονται να είναι μην είναι σπάνιες και επιπλέον δείχνουν δύσκολα διαχειρίσιμες. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση τους, με την πρόληψη όμως να αποτελεί μια ενδιαφέρουσα στρατηγική. Επιπλέον υπάρχουν ερευνητικά δεδομένα ότι αυτοί οι ασθενείς φέρουν ακατάλληλα υποδήματα αρκετές φορές και υπάρχει περιθώριο να ενισχυθούν οι γνώσεις τους πάνω στο αντικείμενο. Είναι λοιπόν απαραίτητη η οργάνωση και η διεύρυνση προγραμμάτων πρόληψης διαβητικού ποδιού, τα οποία μαζί με την αυτοεξέταση μπορούν να μειώσουν τις επιπτώσεις εμφάνισης ενός διαβητικού έλκους.