Τραύματα και έλκη μία “Σιωπηρή Επιδημία”

Η δημιουργία τραύματος ή έλκους μπορεί να έχει διάφορες αιτίες. Κάποια από αυτά προκύπτουν μετά από χειρουργική επέμβαση, μερικά είναι αποτέλεσμα τραυματισμού, και άλλα είναι αποτέλεσμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων (διαβήτης, αγγειακή νόσος κ.α) ή εξωγενών παραγόντων, όπως άσκηση πίεσης επί μεγάλο χρονικό διάστημα σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος ή διάτμηση της δερματικής επιφάνειας. Συχνά ταξινομούνται ως αποτέλεσμα της υποκείμενης αιτίας πρόκλησης τους σε οξέα, όπως τα χειρουργικά τραύματα και τα εγκαύματα, και σε χρόνια, όπως τα αγγειακά έλκη, το “διαβητικό πόδι” και τα έλκη πίεσης. Τα οξέα τραύματα έχουν την τάση να αυτό-επουλώνονται ή να επουλώνονται μέσω μίας ομαλής και χρονικά έγκαιρης διαδικασίας ενώ τα χρόνια δεν μπορούν εύκολα να διορθωθούν. Όποια και αν είναι η αιτία, τα τραύματα έχουν σημαντικό αλλά πολύ συχνά μη αναγνωρισμένο αντίκτυπο σε όσους υποφέρουν από αυτά, στο οικογενειακό τους περιβάλλον αλλά και στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης των κρατών. Είναι γεγονός, πως το φαινόμενο ανάπτυξης ελκών και τραυμάτων στον πληθυσμό είναι τόσο έντονο, ώστε να αποκαλείται ως «σιωπηρή επιδημία». Τα χρόνια τραύματα εκτιμάται ότι επηρεάζουν περίπου το 2% του γενικού πληθυσμού, με διάφορες αιτιάσεις και με ποσοστό θνησιμότητας που είναι συγκρίσιμο με ορισμένους τύπους καρκίνων.